პატარა ვიყავი როცა ჩემს ძალებში დავრწმუნდი, მე პატარაობიდან ვიცოდი რომ განსხვავებული ვიყავი, და ყოველთვის ჩემს მეგობრებთნ ვსაუბრობდი ამ თემებზე მაგრამ არავინ მისმენდა, ცოტა დიდი რომ გავიზარდე ბევრი კინოები გადიოდა ჩემნაირი ძალის ადამიანებზე მაგრამ ყველას ფანტსტიკა ეგონათ და არავის ჯეროდათ რომ არიან ისეთი ადამიანები რომლებსაც რაღც ზოგიერთ ადამიანზე მეტი რომ შეუძლიათ. ამ თემაზე რდგან არავინ მიჯერებდა ერთხელაც გადავწყვიტე ჩემთვის შემენახა და არავისთვის არარაფერი მეთქვა. ამის შემდეგ სწავლა გავაგრძელე მაგრამ სანამ დანარჩენს მოვყვებოდე მაქამდე გეტყვით რა ძალები მქონდა... შემეძლო ადამიანის ფიქრები წამეკითხა და რაღაცა ნივთები ერთი ადგილიდან მეორე ადგილზე გადამეტანა, როცა ამის დანახვა სხვისთვის მინდოდა ყოველთვის ვიბნეოდი და აზრი მეფანტებოდა, ამიტომ ვერ ვაკეთებდი და ყოველთვის დამცინოდნენ, რაც შეეხება სხვისი ფიქრების წაკითხვას ყოველთვის იმას იძახდნენ უბრალოდ გაარტყი, უბრალოდ გაარტყიო. ამიტომ გადავწყვიტე ცხოვრება გამეგრძელებინა და მესავლა. სხვათა შორის კარგათ ვსწავლობდი, მართალია ყოველთვის ვეშმაკობდი და სხვისი აზრების დახმარებით ვყვებოდი გაკვეთილს მაგრამ შიგადაშიგ მეც ვსწავლობდი. ჩემს მშობლებთან ამ თემაზე არასოდეს ვსაუბრობი რადგან ვიცოდი რომ არ დამიჯერებდნენ რადგან ჩემი მეგობრები არ მიჯერებდნენ მეგონა რომ არც ისინი დამიჯერებდნენ და საბოლოოდ შევწყვიტე ამაზე ფიქრი. ცოტახანში სკოლა დავამთავრე და უნივერსიტეტში შევედი. უნივერსიტეტში არასდროს გადამიშლია წიგნი და არც მიყიდია უბრალოდ ამისთვის თანხებიც არ მქონდა რადგან წიგნები ძალიან ძვირი ღირდა ამიტომ როგორც სკოლაში მივეჩვიე აქაც ისე ვეშმაკობდი და სხვისი აზრების დახმარებით ყოველთვის ვყვებოდი თემებს, მახსოვს რამოდენიმე შემთხვევები რომ მითქვია ვიცი, ამდგარვარ გონება გამფანტვია და დებელივით უკან დამჯდარვარ, როცა ლექტორები ჩემზე საუბრობდნენ ყოველთვის იმას ამბობდნენ რომ ალბათ ინტენეტის საშვალებით ან უბრალოდ წიგნებიდან აქვს გაგონილიო ან სახლში აქვს წიგნები და თავის გამოჩენა უნდაო და მაგიტომ სწავლობს ასეო, ამა ლაპარაკისას ხოლმე ნერვები მეშლებოდა როცა ისინი ფიქრობდნენ მე ვეპასუხებოდი და ყოველთვის სხვა მოგონილი პასუხებს მეუბნებოდნენ... ყველას უნივერსიტეტში გიჟი ვეგონე, რამოდენიმეჯერ მთხოვეს ლექტორებმა რომ ფსიქიატრს გაესინჯეო მე ვუღიმებდი და ვეთანხმებოდი, ზოგი კი მეუბნებოდა ფსიქოლოგთან სიარული არ გაწყენდაო. მართლაც ერთი პერიოდი ფსიქოლოგთან დავდიოდი მაგრამ მანდაც შევწყვიტე საუბარი რადგან ისეთ კითხვებს მისმევდა რაც თავის რვეულში ეწერა და ყველა მის კლენტთან ჭრიდა, ამიტომ მომბეზრდა მაგის კითხვა პასუხები და მაგასაც თავი დავანებე. ამასობაში წლები გადიოდა და უნივერსიტეტიც დავამთავრე, საბოლოოდ კი გამოვედი გამომძიებელი, რადგან ვიცოდი რომ ეს საქმე ყველაზე კარგათ გამომივიდოდა თან ყოველთვის მიყვარდა რაღაცის გამოძიება პატარაობისას...
ცოტახანი არც იყო გასული ისე მალე დავიწყე ერთერთ გამოძიების ბიუროში სამუშაო, ჩემი სამსახურში აყვანას ჩემს ერთგვარ ზებუნებრივობას თუ დავარქმევ ეს შეილება იყოს, რადგან რომ არა ჩემი ძალები არამგონია რომ გამოსულიყო რამე სამსახურში დაწყებისა. პირველად როცა სამსახურში მივედი ყველა ცუდი თვალით მიყურებდა,ყველას უნდოდა რაც შეიძლება მალე გავეგდე უფროსობას, მაგრამ ამის იმედს არცერთს არ ვაძლევდი რადგან თითქმის მთელი დღე ვმუშაობდი და რა საქმესაც ხელს ვკიდებდი ყოველთვის ბოლომდე მიმყავდა. ბევრი ხანი გავიდა ამ ხნის განმავლობაში თითქმის 300-მდე საქმე გავხსენი, უფროსობა ჩემით ამაყობდა და გადაწყვიტეს რომ დავეწინაურე და მთავარი გამომძიებელი გავხდი. ერთხელ როცა ქალაქში პატარა ტერაქტი ხდებოდა მომიწია რომ იქ წავსულიყავი. სხვათა შორის სამსახურის ახალი ჯიპი მომცეს და იმით ვიმგზავრე მანქანის ტარებას მაინც ვუფრთხილდები რადგან ზოგჯერ გონება მეფანტება და შეიძლება ავარიაც მომივიდეს, ამიტომ უფროსობას ვთხოვე ვინმე მძღოლი დაესვათ ამიტომ ჩემი თანამშრომელი მომიჩინეს მას მარია ქვია, 22 წლის არის და სხვათა შორის ძალიან ლამაზია, როცა ერთად ვმგავრობთ ხოლმე ბევრს ვსაუბრობთ და ყოველთვის ვეღადავები ხოლმე რადგან წინასწარ ვიცი რაც უნდა მითხრას ხან მეუბნება ხან არა და როცა არ მეუბნება ხანდახან უხერხულ მდგომარეობაშიც ვაგდებ ხოლმე, რათქმაუნდა სპეციალურად არ მინდა მე საერთოდ ლაპარაკს სწრაფად ვარ მიჩვეული და ასევე პასუხებსაც ამიტომ არის რომ ზოგჯერ ხალხს უხერხულ მდგომარეობაში ვაგდებ ან პირიქით მე ვარდები ხოლმე ეს ჩემი ერთერთი უარყოფითი მხარეა, მაგრამ რას ვიზამ რაც არის არის...
ცოტახანში მარია და ალექსანდრე მძარცველების და პოლიციელების ომში ჩაერთნენ.
გავაგრძელებ თუ ნახვები ექნება სხვათა შორის ნაწილობრივ სიმართლე (მიზეზი თუ რატომ არ არის სრულად სიმართლე: იმიტომ რომ არ გამოჩნდეს ყველაფერი რაგაც მიზეზების გამო და ამიტომ არის ნაწილობრივ გადაკეთებული)
ცოტახანში მარია და ალექსანდრე მძარცველების და პოლიციელების ომში ჩაერთნენ.
გავაგრძელებ თუ ნახვები ექნება სხვათა შორის ნაწილობრივ სიმართლე (მიზეზი თუ რატომ არ არის სრულად სიმართლე: იმიტომ რომ არ გამოჩნდეს ყველაფერი რაგაც მიზეზების გამო და ამიტომ არის ნაწილობრივ გადაკეთებული)
